همیشه برای ایجاد تحول بزرگ نیاز به اقدامات ضربتی نیست، بلکه بسته به شرایط می‌توان گام‌به‌گام جلو رفت و ره یک‌ساله را چندساله پیمود. آن‌هم در شرایط فعلی کشور که برای نوسازی و حتی ایجاد زیرساخت‌های جدید صنعتی محدودیت‌های بزرگی همچون تامین منابع ارزی، تحریم‌ها و نرسیدن تکنولوژی و تجهیزات جدید به نوعی سد راه پیشرفت شده‌اند.
شاید سال‌ها قبل که خودروسازان داخلی با اندک تغییری در ظاهر خودروها و حتی مشخصات فنی، محصول جدیدی را به بازار معرفی می‌کردند؛ بسیاری از منتقدان با به سخره‌گرفتن این فرایند، خودروسازی ایران را صنعتی عقب‌مانده و درحال درجا زدن توصیف می‌کردند. اما بعد از گذشت سال‌ها همین تحولات خرد و گام‌به‌گام توانست خودروسازی داخلی را به توانی برساند که هرچند با صنعت روز دنیا فاصله زیاد دارد اما با قهر شریک خارجی خود بتواند صفر تا صد یک خودرو را طراحی و تولید کند.
این درس صنعت خودرو اگرچه در نگاهی گذرا چندان دردی را از صنایع کشور دوا نخواهد کرد اما حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد. در دیگر صنایع وابسته به خودرو مانند قطعه‌سازی می‌توان از چنین استراتژی استفاده کرد.
به‌عنوان‌مثال در صنعت تایر کشور به غیر از یکی دو برند، همگی از تکنولوژی قدیمی استفاده می‌کنند و حتی در دوران پسا برجام هم خارجی‌ها حاضر به فروش تکنولوژی به ایران نشدند. اما در این بین برخی شرکت‌ها تحولات خرد را مدنظر قرار دادند و به آرامی پوسته فرسوده خود را شکافتند تا جانی تازه پیدا کنند.
این شرکت‌ها یکباره دست به احداث مجموعه‌های جدید با صرف هزینه‌های چند صدمیلیون‌دلاری نزدند اما به آرامی تجهیزات و فرایند تولید خود را ارتقا دادند. هرچند کوچک اما همین تغییرات پله‌ای و گام‌به‌گام باعث شد فاصله این تولیدکنندگان با سایر همکارانشان در صنعت بسیار زیاد شود.
همین مجموعه‌های تولیدی در صورت رفع تحریم‌ها و بازگشت سرمایه‌ها و شرکت‌های خارجی در اولویت همکاری با شرکت‌های بزرگ دنیا خواهند بود و این درس را به تمامی صنایع می‌دهند که برای پیشرفت نباید منتظر روزهای آرام و بی‌دغدغه ماند بلکه می‌توان از دل همین روزهای سخت نیز به آرامی و با صبوری عبور و به جای درجا زدن پیشرفت کرد.
منبع / دنیا خودرو