دوشنبه 29 آذر 1400 - 11:23

چرا خودروسازان بخش خصوصی دیده نمی شوند؟

بخش خصوصی به رغم حمایت هایی که از دو خودروساز بزرگ می شود، توانسته است طی مدت اخیر نقش پر رنگ تری در صنعت و بازار خودرو کشور ایفا کند.اما طی مدت زمانی که از عمر صدارت وزیر صمت دولت سیزدهم گذشته غیر از یک مورد فاطمی امین در هیچ یک از این خودروسازی ها حضور نیافته است.

به گزارش  حاشیه صنعت به نقل از  خودروپلاس،  این اتفاق در حالی افتاده است که خودروسازان بزرگ کشور هم اکنون با چالش های بسیاری مواجه هستند که تمام آنها را به قیمت گذاری دستوری گره زده اند.

در واقع غول های جاده مخصوص بخش عمده ای از توان و انرژی صنعت را به خود اختصاص داده اند اما آیا این دو واقعا توانسته اند به اندازه سهمی که برده اند،آورده داشته اند؟آیا توانسته اند برای صنعت خودرو ارزش افزوده ای ایجاد کنند؟جواب هر چه که باشد به نظر می رسد که هنوز و به رغم آنچه که دارند همچنان نتوانسته اند به اندازه بخش خصوصی به بازار تنوع بدهند، رقابت را تشدید کنند ،سلایق مختلف را پوشش بدهند و به اندازه بخش خصوصی توسعه محصول داشته باشند.

به عنوان مثال ایران خودرو و سایپا ( با توجه به تمام مشکلات خرد و کلانی که دارند)به غیر از یکی دو محصول ویا فیس لیف برخی محصولات قدیمی و توربو شارژ کردن آنها اقدام موثر دیگری نداشته اند. حال این تعداد محصول را با معرفی محصول از سوی خودروسازان بخش خصوصی در کلاس های مختلف مقایسه کنید.

در واقع خودروسازان بخش خصوصی با فهم اصول درست اقتصادی مبتنی بر رقابت اقدام به حرکت در مسیری کرده اند که در نهایت آن سود اصلی برای مشتری و خریداران حاصل می شود.

در این میان نگاهی به آمار توسعه محصول نشان می دهد که خودروسازان  بخش خصوصی تا چه حد هم در شناخت بازار تبحر دارند و هم اینکه چگونه می توانند سلایق مختلف را درک و شناسایی کرده و هم به رغم مشکلات فراوانی که در تامین قطعات مورد نیاز با آن روبه رو هستند بازهم از اقدامات توسعه محور خود پا پس نکشیده اند. در واقع این موضوع نیز مرتبط به آموزه ها و درک این بخش از اقتصاد آزاد یا رقابتی است.

به بیان ساده شرکت های بخش خصوصی خودروساز از سهام های و سرمایه های شخصی تشکیل شده اند. احداث محل کارخانه بر خلاف برخی سایت های شهرستانی دو خودرو ساز بزرگ کشور مبتنی بر رایزنی و لابی ها سیاسی نبوده است.بلکه بر اساس تصمیمات شرکتی و یا توانمندی زیرساختی در آن محل بوده است.از سوی دیگر بخش خصوصی می داند که از یک سو اساس فعالیت مبتنی بر سودآوری است و از سوی دیگر باید به بخش های مختلف اعم از نیروکار،نهادهای دولتی مرتبط و همچنین سهامداران باید پاسخگو باشند.

آنها به خوبی می دانند که خواب سرمایه و توقف تولید تنها به معنی توقف سودآوری نیست بلکه معنای دیگر آن از بین رفتن و اضمحلال سرمایه ها و زیر ساخت و سوختن فرصت است.فرصت سوزی نیز با ذات بخش خصوصی بیگانه است .چرا که آنها همانطور که قدر به روز بودن و شناخت جریان صنعت را می شناسند به همان اندازه به ارزش زمان نیز آگاه هستند.بنابراین اساس فعالیت آنها با بررسی وجوه مختلف یک صنعت همراه و توام است.در این شرکت ها انتخاب های سیاسی و سفارشی جایگاهی ندارد.بلکه تخصص و توانایی ،قدرت مدیریت و راهبری،توانایی اخذ تصمیم در کوتاه ترین زمان و مسائلی این چنین در اولویت قرار دارد.ضمن اینکه این فعالیت ها هر چند تحت نام بخش خصوصی است اما نفع کلی از جهات گوناگون عاید اقتصاد کشور نیز می شود. مانند همین بحث توسعه محصول که در ادامه به برخی شرکت ها اشاره می شود

نگاهی به برخی محصولات خودروسازان بخش خصوصی

در راستای همین شناخت از جریان بازار و اقتصاد کلان و امور شرکتی است که طی مدت زمانی که از سال جاری گذشته محصولات مختلف در کلاس متفاوت روانه بازار شده است. محصولاتی نظیر تیگو ۷، آریزو ۵ ، آریزو ۶ ، تیگو ۸ پرو، X22 ،آریزو ۵ فیس لیفت و X55 مدیران خودرو ؛ FMC SX5 و FMC 511 فردا موتورز؛کراس اور و پیکاپ یواز،سروش دیزل مبنا؛جک S5  فیس لیف ،k7 ، پیکاپ T8، کرمان موتور؛

آسنا توربو اتوماتیک آمیکو ؛ دایون، ایلیا موتور؛کلوت، مکث موتور؛دیگنیتی و فیدلیتی، گروه بهمن بخشی از این محصولات هستند. ضمن اینکه می توان به محصولات دیگری مانند لاماری آرین  موتور، FMC T5 فردا موتورز اشاره کرد که قرار است به زودی تولید و روانه بازار شوند.

نگاهی به همین آمار نشان می دهد که خودروسازان بخش خصوصی تا چه میزان در توسعه محصول به سرعت عمل کرده و تا چه میزان در تنوع بخشی به بازار خودرو نقش دارند و اثر گذار هستند.معنای دیگر این اثر گذاری افزایش رقابت است.رقابتی که با عادی شدن شرایط سیاسی نه تنها شدید تر می شود بلکه قیمت ها نیز مسیر خلاف جهت امروزه بازار را طی خواهند کرد.

در واقع بخشی از هزینه های امروز خودروسازان به خصوص خصوصی ها ،هزینه هایی است که تحریم به صنعت خودروی کشور تحمیل کرده است. کرونا نیز مزید بر علت شده است . در این شرایط خودروسازان بخش خصوصی برای اینکه بتوانند قطعات و مواد اولیه مورد نیاز که تولید داخل ندارد را وارد کنند،باید مسیر صعب وخطرناک را طی کنند.ضمن اینکه آنها برای تامین ارز مورد نیاز نیز با توجه به شرایط کشور با مشکل نیز مواجه هستند اما با این حال همچنان در تلاش هستند که بتوانند در این صنعت وبازار زنده بمانند ،جایگاه خود را حفظ و رقابت کنند.

در این شرایط به نظر می رسد که به رغم تمام تلاش هایی که صورت گرفته است همچنان این بخش از چشم وزیر صمت و متولیان آن دور مانده است. آیا فاطمی امین طی مدت زمانی که بر کرسی صدارت وزارت صمت نشسته است به غیر از یک مورد سری به کارخانه های تولید کنندگان بخش خصوصی زده است.آیا از نزدیک پای صحبت آنان نشسته است؟ایا می داند که آنها نیز همانند دو خودروساز بزرگ کشور با مشکلاتی نظیر تامین نقدینگی ،انتقال ارز و ترخیص قطعات در گمرک مواجه هستند؟

آیا وزیر صمت می داند که در صورت تقویت و حمایت اصولی از این بخش مهم تا چه حد می تواند افزایش تولید را بالا برده و به همان میزان دست دلالان و رانت خوارها را از بازار کوتاه کند؟ در نهایت اینکه آیا وزیر صمت می داند بخش خصوصی تا چه حد می تواند نارضایتی عمومی از صنعت خودرو  را کاهش داده و بار مسئولیت وی را سبک تر کند؟با این حال بخش خصوصی همچنان نفس می کشد هر چند به شماره و سخت اما تنها در این میان از دولت به عنوان متولی اصلی این صنعت حمایت می خواهد .البته نه حمایتی از جنس غول های جاده مخصوص بلکه حمایتی که بر اساس آن دست اندازهای مسیر تولید برداشته شوند.

لینک کوتاه : http://hashiyehsanat.com/?p=2365
به اشتراک بگذارید:
نظرات کاربران :

دیدگاه شما

( الزامي )

(الزامي)